EU

Boeren

VS

BRICS

Er loopt een opmerkelijke corruptiezaak binnen het Europees Parlement, waarbij onder andere de vicevoorzitter Eva Kaili bleek te zijn omgekocht door Qatar en Marokko. Volgens het federale parket zouden Qatar en Marokko de economische en politieke beslissingen van het Europees Parlement hebben beïnvloed door aanzienlijke geldbedragen te betalen of grote geschenken aan te bieden aan personen met een belangrijke positie binnen het Europees Parlement. Eva Kaili en haar vader zijn gearresteerd met honderdduizenden euro’s in koffers en tassen. Kaili is uit haar partij en fractie gezet en heeft haar functie als vicevoorzitter verloren. Het onderzoek naar de corruptiezaak is nog gaande, waarbij ook andere leden van het Europees Parlement en medewerkers verdacht zijn of zijn aangehouden. Het schandaal heeft tevens vragen opgeroepen over de beloning en onkostenvergoedingen van Europarlementsleden. Verscheidene andere leden van het Europees Parlement zijn eveneens gearresteerd op verdenking van corruptie. Voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen roept op tot de oprichting van een ethische commissie die alle EU-instellingen moet controleren. Er zijn twintig doorzoekingen uitgevoerd. Het Belgische openbaar ministerie (OM) heeft Eva Kaili, Francisco Giorgi (de echtgenoot van Eva Kaili), Alexandros Kaili (de vader van Eva Kaili), Pier Antonio Panzeri, Luca Visentini (Secretaris-generaal van het Internationaal Vakverbond), en N.F. (een Italiaanse lobbyist) gearresteerd. Marokko en Qatar zouden op deze manier invloed hebben uitgeoefend op het Europees Parlement. De Belgische autoriteiten hebben twintig huiszoekingen uitgevoerd, waarbij computers, telefoons en een contant bedrag van 600.000 euro in beslag zijn genomen bij een van de huiszoekingen. Op een ander adres werd 150.000 euro contant gevonden. De honderdduizenden euro’s die bij het huis van de voormalige Europarlementariër Panzeri in beslag zijn genomen, zouden afkomstig zijn van de Marokkaanse ambassadeur in Polen.

Brexit

De economische gevolgen van de Brexit lopen voor Nederland in de miljarden. Een meerderheid van de Britten (ruim 1,2 miljoen) bleek, mede door de eurocrisis en de groeiende zorg over de immigranten, in een op 23 juni 2016 gehouden referendum, voor een EU vertrek (Brexit) te zijn dat op 29 maart 2017 van start ging en 29 maart 2019 had moeten worden afgerond, maar dat pas op 31 januari 2020 definitief rond kwam. Volgens de S&P Global Broad Market Index die de aandelenmarkten in 47 landen bijhoud, verdampte er in totaal zo’n 2,08 biljoen dollar. Nederland exporteert nu nog jaarlijks voor zo’n 52 miljard euro naar het Verenigd Koninkrijk. Het Verenigd Koninkrijk droeg in het verleden jaarlijks 11.342 miljard euro bij aan de EU-begroting, waardoor er na hun vertrek een daling van 15 procent van het EU-budget ontstond met als gevolg een evenredige verhoging van de bijdrage door de andere lidstaten. De Europese Commissie wil dat het nieuwe budget voor de EU flink omhoog gaat. De meerjarenbegroting werd vanwege de Brexit vergroot met bijna 200 miljard euro. De bijdrage van Nederland zal waarschijnlijk de komende jaren daarom met 62,5% stijgen en in 2027 zelfs uit kunnen komen op een bijdrage van 13 miljard per jaar. Voor 2020 was de jaarlijkse bijdrage 8 miljard en in 2022 al 10 miljard euro, notabene na aftrek van de vergoeding voor de lidstaat voor inning van de invoerrechten. Naar verwachting komt de rekening voor het VK zelf uit op een kleine 50 miljard euro. De rekening omvat zaken als afgesproken betalingen aan infrastructuurprojecten en ontwikkelingslanden, maar ook de lonen en pensioenen van EU-medewerkers. Sinds de Brexit is het Verenigd Koninkrijk onderweg om de best presterende economie van Europa te worden terwijl de krimp van de Europese bedrijvigheid alsmaar groter wordt. De Duitse economie verkeert in zwaar weer; de export loopt terug, de industrie staat er slecht voor en de krapte op de arbeidsmarkt blijft onverminderd problematisch. De recente cijfers over de industriële omzet van Nederland laten ook zien hoe cijfers tegen kunnen vallen: die daalde in het vierde kwartaal met 9,4 procent, de één na grootste daling van de afgelopen zes jaar. Ondertussen weet het kabinet geen koers te vinden en wil zwaar bezuinigen op de agrarische sector. De subsidie voor het gebruik van diesel in landbouwbedrijven staat op het spel en hierdoor worden de acties gesteund door transportbedrijven. De Britse inflatie is in jaren niet zo laag geweest.

Bankencrisis

In maart 2023 begon een nieuwe bankencrisis. In de Verenigde Staten vielen al enkele banken om. De overgebleven banken moesten via de FDIC 23 miljard euro betalen om de schade op te vangen, maar een aantal van hen dreigt nu ook om te gaan vallen. Ook in Zwitserland ging het mis en Credit Suisse moest op stel en sprong worden overgenomen door het door de Staat gesteunde UBS. De vorige economische (banken) crisis in Europa duurde door extreme bezuinigingen en belastingverhogingen ruim 8 jaar. Veel banken worden in hun voortbestaan bedreigd door grote uitstaande slechte leningen. Mocht Italië de opgebouwde enorme schuldenlast niet kunnen terugbetalen, dan heeft vooral Frankrijk een probleem omdat zij bijna 14% van de Italiaanse overheidsschuld in de boeken hebben staan. De Italiaanse overheidsschuld bedroeg voor de crisis al 133,7 procent van het bbp en deze loopt nu verder op naar 134,8% en er wordt alles aan gedaan om de oplopende cijfers niet bekend te maken. De Centrale bank en de nationale Centrale Banken zijn hun grootste schuldeisers. Italiaanse banken en verzekeraars bezitten 764 miljard euro aan Italiaanse obligaties en een derde daarvan zou in handen zijn van twee banken; Intesa Sanpaolo en UniCredit en drie verzekeraars; (Generali, Unipol Gruppo en UnipolSai). Nederland heeft bijna 25 miljard euro uitstaan, waarvan 9,2 miljard euro via pensioenfonds ABP en 1,9 miljard euro bij verzekeraar NN Group. Het niet terugkrijgen van die 25 miljard gaat voor Nederland een groot probleem worden. Obligaties worden door de plotselinge rentestijgingen minder waard hetgeen het financiële systeem in gevaar brengt. De Italiaanse banken Carige, Banca Popolare di Vicenza, Veneto Banca en het Spaanse Banco Popular gingen ten onder aan het te grote aantal slechte leningen op hun balans. Italië nadert een staatsschuld van 3100 miljard euro. Er werd een apart steunfonds van 5 miljard euro opgezet om reddingsacties van banken te kunnen financieren.  De Italiaanse staat moest onlangs 20 miljard euro in de banken steken om de sector te redden. Italiaanse banken hadden al zo’n 360 miljard euro aan slechte leningen en door de beursdalingen als gevolg van de Brexit kregen de banken nog eens te maken met verliezen van meer dan 20 procent. Franse banken hebben zo’n 300 miljard euro uitstaan in Italië.  Uit de meest recente stresstest blijkt dat behalve Banca Monte dei Paschi di Siena ook de Oostenrijkse bank Raiffeissen-Landesbanken, het Spaanse Banco Popular Espano, het Italiaanse Unicredit, het Britse Barclays, Royal Bank of Scotland en Allied Irish Banks met hun kapitaaldekking in gevaar komen. Vijf jaar na de 5,4 miljard euro steun om Banca Monte dei Paschi di Siena te redden, moest de Italiaanse Overheid nog eens 1,6 miljard euro in de bank steken. Ook Frankrijk heeft een enorme  staatsschuld die al is opgelopen tot 3.000 miljard euro (112% bbp) en staat hiermee op de vijfde plaats van EU-landen met de grootste schuld (gemeten naar het nationaal product), achter Griekenland, Italië, Portugal en Spanje. EU-landen mogen maximaal een begrotingstekort hebben van 3% van het bbp en een maximale overheidsschuld van 60% van het bbp. De Italiaanse premier Giorgia Meloni wil nog eens 24 miljard euro extra uitgeven om de economie te stimuleren. Daarbovenop komt nog eens 13 miljard extra aan rentebetalingen vanwege de gestegen rente.  De hoge staatsschulden van Frankrijk, Italië en Spanje maken de Economische en Monetaire Unie (EMU) zeer kwetsbaar. De Franse staatsschuld is al opgelopen tot 3.000 miljard euro. Italië en Frankrijk hun schulden tot onhoudbare niveaus laten oplopen en de Europese Centrale Bank roekeloos monetair beleid blijven voeren, dan zal uiteindelijk de muntunie uiteenvallen. Meer dan 22 procent van de totale EU schuld is Italiaans. De economie van Italië is maar iets van 14 procent van het totaal in de eurozone en is dus groter dan het aandeel van Italië in de EU. We stevenen dus langzaam maar zeker af op een nieuwe eurocrisis. Als backup wordt door de Europese Commissie in allerijl een wetsvoorstel voor een digitale euro voorbereid. In oktober 2023 werd groen licht gegeven om door te gaan naar de voorbereidingsfase die zo’n twee jaar zal duren. In die periode zegt de centrale bank regels te gaan opstellen en aanbieders te gaan selecteren die een ​​platform en de benodigde infrastructuur moeten ontwikkelen. De Nederlandse EMU-schuld van 2023 komt naar verwachting uit op 489,9 miljard euro. 

Monetaire financiering (het aanzetten van de digitale geldpers, ook wel seigniorage genoemd) . Vroeger werd letterlijk de geldpers aangezet, maar tegenwoordig gebeurt dit meestal giraal, dus door extra elektronisch geld op een rekening bij de centrale bank te zetten dat de overheid vervolgens kan uitgeven. De centrale bank maakt dan nieuw geld aan en de overheid mag het als eerste uitgeven.

Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) waarschuwde al eerder dat er maar heel weinig voor nodig is om kopje onder te gaan, dat de stabiliteit van het financiële systeem onder steeds grotere druk staat en dat als het versplinterde bankensysteem van de banken in Italië, Oostenrijk, Spanje en Duitsland niet wordt aangepakt, er een herhaling dreigt van de crisis van 2008-2009. Het IMF heeft berekend dat van de groep van zestig lage-inkomenslanden minstens 24 van hen een groot risico lopen dat ze niet meer aan hun schuldverplichtingen kunnen voldoen. Het IMF wil daarom 650 miljard euro aan noodreserves aanleggen. Het gaat om zogenoemde speciale trekkingsrechten (sdr’s), certificaten waar alleen het IMF over beschikt. Landen kunnen een beroep op deze reserves doen zonder dat daarmee hun schuld oploopt. Het sdr is een internationaal erkende potentiële claim. Het werd in 1969 door het IMF in het leven geroepen om de aangesloten landen van officiële reserves te voorzien. Tot dusver is volgens het IMF 204,2 miljard sdr toegekend aan de lidstaten. 182,6 miljard sdr is toegekend in de nasleep van de financiële crisis van 2009. De waarde wordt gebaseerd op vijf bestaande valuta’s: de Amerikaanse dollar, de euro, de Chinese renminbi, de Japanse yen en het Britse pond. Ook Suriname kreeg als niet EU lidstaat ontwikkelingshulp in sdr.

De Deutsche Bank vormt het grootste gevaar voor het Europese bankensysteem. De Amerikaanse divisie zakte twee keer voor de stresstest van de Federal reserve. Deutsche Bank lijdt al jaren miljarden verlies. Ex operationeel directeur Kim Hammonds zou op een intern evenement hebben gezegd dat Deutsche Bank het meest disfunctionele bedrijf is, waar ze ooit voor heeft gewerkt en het IMF noemde de bank het grootste gevaar voor de stabiliteit van het bankensysteem. De bank probeerde zich nog vergeefs van de ondergang te redden door een fusie met Commerzbank. Angela Merkel liet destijds al weten dat de bank niet door de Overheid gered zal gaan worden en dat zou ook binnen de geldende SRF resolutie ook niet mogelijk zijn. Als backup wordt door de Europese Commissie in allerijl een wetsvoorstel voor een digitale euro voorbereid. In oktober 2023 werd groen licht gegeven om door te gaan naar de voorbereidingsfase die zo’n twee jaar zal duren. In die periode zegt de centrale bank regels te gaan opstellen en aanbieders te gaan selecteren die een ​​platform en de benodigde infrastructuur moeten ontwikkelen. aan derivaten die Deutsche Bank op de balans heeft staan vormen een ontstekingsmechanisme voor een nieuwe bankencrisis. Desondanks werden er bij deze bank opnieuw voor ruim een miljard aan bonussen uitgekeerd. Internationale institutionele beleggers, waaronder Renaissance Technologies (Ren Tec), één van ‘s werelds best presterende hefboomfondsen haalden sinds begin juli dagelijks ongeveer 1 miljard dollar aan beleggingen weg bij de Deutsche Bank, nadat werd aangekondigd dat 18.000 van de 91.500 werknemers worden ontslagen en 74 miljard aan dubieuze leningen is al overgeheveld naar een ‘bad bank’. Ook de grootste bank van Italië Unicredit balanceert op het randje van de afgrond. Zo’n 10.000 werknemers worden ontslagen. Momenteel werken er 86.000 mensen bij de Italiaanse bank. Bij de Franse bank Société Générale staan de zaken er ook slecht voor en moeten 1.600 werknemers vertrekken. Meer recent is de 60% koersval van Zwitserse bank Credit Suisse waardoor de bank failliet ging en moest worden overgenomen door UBS die hierdoor een balans van meer dan $1,6 biljoen kreeg, bijna twee keer de omvang van de Zwitserse economie. Dat was voor het land aanleiding om ook de too-big-to-fail regels te herzien.

ECB

Door de renteverhogingen drukken de hoog oplopende staatsschulden steeds meer op de begrotingen van EU lidstaten. De rente voor Zuid-Europese landen is nu al ongeveer dubbel zo hoog als van Nederland) en Zuid-Europese landen kunnen hierdoor al snel geen extra geld meer lenen. De ECB heeft daarom besloten om daar toch maar weer leningen op te kopen en niet te lang meer te wachten met renteverlagingen. De Europese Centrale Bank (ECB) kocht al 5 biljoen euro schuldpapier in. Er werden onder meer staatsobligaties en bedrijfsschuld opgekocht en daaronder vielen ook kortlopende schulden van niet-financiële bedrijven. Europese banken en vooral de Deutsche Bank staan er niet al te best voor en gezamenlijk hebben zij 695 miljard aan (teltro’s) schuld opgebouwd bij de ECB die feitelijk moest worden afgelost in 2020, maar die steeds opnieuw met nieuwe teltro’s wordt geherfinancierd. De ECB bezit nu al ruim 40 procent van de totale staatsschuld van de eurozone en moet vanwege de dreigende tekorten opnieuw schulden opkopen. De Europese Investeringsbank (EIB) heeft in Nederland 2,6 miljard aan leningen uitgezet. Het Europese Investeringsfonds (EIF), onderdeel van de EIB Groep, verstrekte tegelijkertijd 270 miljoen euro aan risicokapitaal aan het midden- en kleinbedrijf. In totaal verstrekte de EIB de laatste drie jaar 335 miljard aan kredieten om de boel draaiende te houden. Hierbij werd 20 miljard meer ingezet dan was gepland. Daar trekt de ECB nu 500 miljard euro extra voor uit, zodat de totale omvang van het opkoopprogramma op 1850 miljard euro uitkomt.

De belangrijkste bevinding in een enquête van vakbond Ipso onder het personeel van de Europese Centrale Bank was dat president Lagarde, volgens iets meer dan de helft van de 1089 respondenten, niet geschikt als leider omdat zij matig tot zeer matig presteert.

Eind 2012 besloot de Europese Commissie om de ECB nieuwe bevoegdheden te geven voor een bankentoezicht en het optuigen van een bankenunie. In 2013 trad het Single Supervisory Mechanism (SSM) in werking en 4 november 2014 nam de ECB alle toezichthoudende taken volledig over. Per 1 januari 2016 is de SRM-Verordening ingegaan, waarbij de ECB via een in te stellen SRB moet signaleren wanneer een bank moet worden ontbonden. In exceptionele omstandigheden moet daarbij het extra resolutiefonds worden ingezet. De banken van de lidstaten moeten hiervoor in tien jaar 1 procent van de gedekte deposito’s van de deelnemende banken bijeenbrengen (circa 55-60 miljard euro). Hiervoor werd een Intergovernmental Agreement (IGA) afgesloten die de afdracht van de bijdragen aan het resolutiefonds (SRF) en de geleidelijke risicodeling van de lidstaten regelt. De Oostenrijkse Heta Asset Resolution (Hypo Alpe Adria Bank) was de eerste bank met de twijfelachtige eer om met een tekort van 8 miljard euro om te vallen onder de SRM regels (European Recovery and Resolution Directive, (BRRD) In opdracht van de toezichthouder werd 54% van de schulden die de bank heeft weggestreept en werd de terugbetalingstermijn voor de resterende schuld verlengd tot eind december 2023. De ECB beperkte zich eerst nog tot het opkopen van staatsobligaties en obligaties van supranationale instellingen als de EU en de EU-noodfondsen, maar daar zijn ook Overheidsinstellingen aan toegevoegd. De ECB kocht ook voor 597 miljoen euro verpakte Nederlandse hypotheekleningen van ING en het noodlijdende Delta Lloyd die anders allang kopje onder zouden zijn gegaan. Tekorten worden door Centrale banken heimelijk weggewerkt met handel in eigen obligaties. Banken in Frankrijk, Italië en Ierland werken op deze manier met een balans die feitelijk een veelvoud is van het eigen vermogen (monetaire verruiming) en met geld dat er feitelijk niet is.  Als achtervang mag vanaf 2022 ook het ESM als dat nodig is met tot 68 miljard euro bijspringen met leningen. Het ESM, nu nog het permanente noodfonds voor eurolanden in financiële problemen wordt straks het nieuwe vangnet voor probleembanken in de eurozone. De regeringsleiders van de 27 EU-lidstaten hebben hiermee ingestemd nadat eerder de Europese ministers van Financiën al akkoord waren. De ECB heeft met dit ruime opkoopbeleid zichzelf in de voet geschoten. De ECB heeft te maken met een overschot aan liquiditeit van 3539 miljard euro en betaalt daar 4% rente over. Over 2023 leed de ECB 1,266 miljard euro verlies. De rente op de basisherfinancieringstransacties en de rente op de marginale beleningsfaciliteit en de depositofaciliteit blijven ongewijzigd op respectievelijk 4,50%, 4,75% en 4,00%.

QE (Quantative Easing) 

Met het QE-programma (quantative easing) heeft de ECB 2600 miljard euro gecreëerd door (vooral slechte) obligaties en leningen van landen en bedrijven op te kopen. De opzet was om het financiële systeem, vooral banken niet om te laten vallen en om deze meer kredieten te laten verstrekken en zo de economie aan te zwengelen. Vanwege dreigende deflatie en banken in zwaar weer startte de ECB in maart 2015 met het verlagen van de rente en het net als de FED in de VS bij banken opkopen van staatsobligaties en Asset Backed Securities. Het opkoopprogramma van de centrale bank werd keer op keer verlengd en werd uiteindelijk van 80 miljard euro per maand verlaagd naar 30 miljard. Sinds 1 januari 2018 werd het maandelijkse bedrag 30 miljard en in december 2018 nog “maar” 15 miljard. In januari 2019 stopte de ECB hier tijdelijk mee. Ondertussen heeft de ECB obligaties opgekocht tot een balanstotaal van bijna 4,7 biljoen euro. Er worden nog steeds ook obligaties afgelost. Dat geld wordt ook weer in nieuwe obligaties van eurolanden gestoken. Het totale bedrag aan obligaties van eurolanden die de ECB heeft daalt dus feitelijk nog helemaal niet. De Nationale Centrale Banken in Europa namen een groot gedeelte van het opkopen van slechte obligaties voor hun rekening, waardoor deze obligaties niet op de balans van de ECB zelf terechtkomen, maar bij de Nationale Centrale Banken waaronder ook die van Nederland. Het officiële doel van QE was, behalve het bevorderen van kredietverstrekking, het op peil proberen te houden van 2% inflatie. De ECB ging er eerst nog van uit dat de hoge inflatie atypisch was en van tijdelijke aard en ergens eind 2022 zou die volgens hen weer afnemen en in 2023 uitkomen rond de 2 procent. De wens was hierbij de vader van de gedachte en in het eurogebied steeg de inflatie van 2,6% in 2021 naar 8,4% in 2022.  In oktober en november 2022 kwam het zelfs boven de 10% en in mei 2023 was de inflatie nog steeds 6,1 procent en begon de ECB opnieuw schulden op te kopen en ondertussen de depositorente te verhogen. 15 december 2022 werd de rente verhoogt naar 2 procent, in mei 2023 naar 3,25 procent, in juli 2023 naar 3,75 procent om 14 september 2023 met 0,25 procentpunt opnieuw te worden verhoogd naar 4 procent. Hoger was de ECB-rente nog nooit. De waarde van de euro daalde in 2022 met 6% ten opzichte van de Amerikaanse dollar. De inflatie loopt nog op, evenals de rente, waardoor de economische groei afneemt en zwakke banken omvallen. Nederland staat in de top 10 van eurolanden met de hoogste inflatie en omdat deze hoge inflatie politiek gezien lastig is en de hogere energiekosten hier een groot deel van uitmaken is er besloten om dan maar een andere rekenmethode te gaan gebruiken. De feitelijke inflatie is in Nederland ruim 6,5% maar staat officieel op 3,1%.

De ECB breidde vanaf juni 2020 het schulden opkoopprogramma uit met 600 miljard euro. Het bedrag kwam boven op de eerdere 750 miljard steunaankopen aan staats- en bedrijfsschulden en geldmarktpapier om de recessie en de coronacrisis te lijf te gaan. De centrale banken kochten in 2018 meer goud dan in de afgelopen 50 jaar. Er werd voor 651 ton netto aan goud gekocht, een stijging van ongeveer 75 procent ten opzichte van een jaar eerder. Daarmee nemen de centrale banken ongeveer 15 procent van alle aankopen voor hun rekening. Het eerste halfjaar van 2019  werd nog eens zo’n 374,1 ton ingekocht ter waarde van 14,2 miljard euro. De centrale banken van Polen, China en Rusland kochten de grootste hoeveelheden. De ECB heeft een portefeuille van 5 biljoen euro ($5,31 biljoen) opgebouwd na bijna een decennium van kwantitatieve versoepeling (QE), waarbij zij obligaties heeft opgekocht om deflatoire risico’s in de eurozone te bestrijden in de nasleep van de schuldencrisis in de eurozone.

Het bruto binnenlands product (bbp) van de EU was in 2020 al naar schatting met 6,4 procent gekrompen en de staatsschuld van de Euro lidstaten liep op  tot gemiddeld 97,9 procent van het bruto binnenlands product (bbp). De landen met de hoogste schuld-bbp ratio zijn Griekenland, Italië, Portugal, Spanje en Frankrijk. De overheidsschuld van Griekenland is nu 193 procent van het bbp, Italië 150 procent, Portugal 127 procent en Spanje 118 procent. Officieel zouden die schulden volgens de EU-afspraken niet meer dan 60 procent van het bbp mogen zijn. Door de versnelde hogere rentelasten en de hoge inflatie wankelt de EU en is een eurocrisis een kwestie van tijd. Opnieuw moeten er steunpakketten komen voor Zuid Europa om de hoge schuldenlasten tot wel 144% van het bbp enigszins behapbaar te maken. Renteverlaging is echter bij de ECB en de Federal reserve voorlopig geen optie.

Het hele wankelende financiële systeem wordt overeind gehouden door enorme steunaankopen van de ECB en renteverlagingen die vooral gevolgen hadden voor pensioenfondsen en spaarders, die op deze manier moesten meebetalen aan de tekorten van Zuid Europa. De lidstaten van de Europese Unie hadden afgesproken dat het begrotingstekort van lidstaten niet boven de drie procent van het bruto binnenlands product (bbp) mocht uitkomen, en dat de staatsschuld onder de zestig procent van het bbp moet blijven. Hiervan komt in de praktijk weinig terecht. 

Door een groot aantal maatregelen zoals de oprichting van het EFSF, het hieruit voortkomende ESM en het in stelling brengen van het OMT programma door de ECB wordt getracht om de schuldencrisis in Zuid Europa te bedwingen. De begrotingstekorten, dreigende deflatie, dalende grondstofprijzen en de toenemende staatsschulden zijn structureel evenals de beperkte economische groei en de afnemende binnenlandse vraag. IJsland heeft dan ook eieren voor zijn geld gekozen en heeft onlangs besloten om de EU kandidatuur in te trekken en Denemarken wil de aparte status behouden en geen verdere EU regelgeving. In China zijn de banken en de beurzen ondertussen ook in gevaar. De Chinese banken hebben zo’n 1,1 biljoen euro aan slechte leningen uitstaan bij ondernemingen. De totale Chinese schuld als percentage van de omvang van de economie is in tien jaar verdubbeld tot 300 procent.

De Euro

25 jaar geleden werden met het Verdrag van Maastricht op een Europese top de Europese Unie opgericht en de euro bedacht. Helmut Kohl en François Mitterrand waren de drijvende kracht achter het project. De euro moest er komen om politieke redenen. In Brussel werd het jubileum gevierd met de oplevering van een gloednieuw hoofdkwartier, gebouwd voor 321 miljoen euro. (ruim 80 miljoen meer dan begroot).  CDA coryfee en inmiddels 82-jarige Bert de Vries stelt een kleine dertig jaar later dat hij er achteraf spijt van heeft dat hij zich niet meer verzet heeft tegen het omzetten van de gulden in de euro en neemt het zichzelf kwalijk. Het was volgens hem een van de meest ingrijpende beslissingen die ze in die kabinetsperiode hebben genomen, met heel grote gevolgen. We hebben daar te gemakkelijk mee ingestemd, zo stelt hij in zijn boek “Ontspoord kapitalisme”, waar hij zeven jaar aan gewerkt heeft. Het is echter vrijwel onmogelijk om dit terug te draaien, alhoewel het Verenigd Koninkrijk dit uiteindelijk wel gelukt is. wordt gebruikt door ongeveer 350 miljoen mensen in twintig landen van de Europese Unie. Om de euro toekomstbestendig te maken, bereid de ECB zich voor op een digitale euro. 

De digitale Euro

Op 28 juni 2023 heeft de Europese Commissie een wetsvoorstel gepubliceerd dat de introductie van de digitale euro mogelijk maakt. De Europese Centrale Bank komt dit jaar nog met een eerste ontwerp. Eind 2023 wordt besloten om al dan niet over te gaan naar de volgende fase en gewerkt aan de ontwikkeling van geïntegreerde diensten, het uitvoeren van tests en eventueel live pilots. Deze fase kan ongeveer drie jaar duren. Aan het eind van die fase wordt definitief besloten tot de uitgifte van de digitale euro. De EU werkt al jaren aan een digitale euro die op op de balans van het Eurosysteem zou komen te staan. Het Eurosysteem van de EU zou aansprakelijk zijn voor elke fout die wordt gemaakt bij de digitale euro-afrekening en wil dan ook de volledige controle behouden over de digitale uitgifte en afwikkeling van de euro. Betalen met de digitale euro moet overal en voor iedereen in de eurozone mogelijk zij en bij commerciële banken moet je hiervoor een gratis rekening kunnen openen. Winkeliers, behalve de kleinere zijn straks ook verplicht de digitale euro te accepteren als wettig betaalmiddel, maar mogen daar wel wat voor rekenen. Op het saldo wordt geen rente gegeven.
Onderzocht wordt nog hoe een e-wallet via een al of niet bestaande app gemakkelijk gebruikt kan gaan worden. Betalen met een bankpas behoort ook tot de opties, zowel in winkels als bij webshops. Transacties tussen particulieren onderling moeten ook mogelijk gaan worden. De EU commissie wil het gebruik van de digitale euro ook offline mogelijk maken. In het geval van een cyberaanval of een internetstoring moet het betalen bij betaalterminals mogelijk blijven. Om te voorkomen dat de EU kan zien waaraan de digitale euro wordt besteed en de privacy in gevaar komt moet het betalingssysteem via commerciële banken gaan lopen en niet via de Europese Centrale Bank (ECB).
De ECB geeft nu alleen nog contant geld uit en heeft steeds minder grip op het digitale betalingsverkeer. Ook de populariteit van van andere cryptocurrencie is een gevaar voor de EU omdat , landen als China, ook al werken aan een eigen digitale munt. Het Europees Parlement en de lidstaten en de ECB moeten er nog akkoord mee gaan. De verwachting is dat invoering niet voor 2028 plaatsvindt. De Europese Commissie (EC) wil wel dat contant afrekenen overal beschikbaar blijft en wil landen aansporen om de systemen voor contant geld te behouden, door bijvoorbeeld winkeliers te verplichten om cashgeld te blijven accepteren en het bij hen mogelijk te maken om contant geld opnames mogelijk te maken, zelfs als klanten niets zouden kopen. Nederland heeft als EU lidstaat een aantal harde randvoorwaarden gesteld. Zo moet de privacy zijn gewaarborgd, mag de munt niet programmeerbaar zijn en moet duidelijk zijn dat de digitale euro echt iets toevoegt.  Tegenwoordig is de euro de munteenheid van 19 EU-landen en meer dan 340 miljoen Europeanen. De muntunie tussen landen met verschillende groei blijkt rampzalig en wankelt. Een digitale euro moet leiden tot lagere kosten voor bijvoorbeeld financiële transacties, toegang tot financiële diensten voor een breed publiek en moet zo ontworpen zijn dat het veilig is. Dat zei koningin Máxima begin november 2022 op een topconferentie over de digitale euro in Brussel. Máxima is pleitbezorger van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties (VN) voor inclusieve financiering voor ontwikkeling (afgekort UNSGSA). In oktober hield Máxima een toespraak bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) in Washington over digitaal geld. De conferentie werd georganiseerd door de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank (ECB). De commissie, het dagelijks bestuur van de Europese Unie, is van plan komend voorjaar een wetgevend voorstel voor de digitale euro in te dienen. Nederland heeft de controle over zijn valuta uit handen gegeven aan de EU en ECB. Volgens de SP moet het betaalstelsel minder afhankelijk worden van de commerciële banken, die de kredietcrisis veroorzaakten met riskante beleggingen en complexe derivatenhandel. De Europese Centrale Bank (ECB) wil in 2026 de digitale euro in het leven roepen als alternatief voor de chartale euro (bankbiljetten en munten). Europeanen (en later waarschijnlijk ook niet-EU-burgers en -bedrijven) kunnen dan een betaalrekening openen bij de ECB zelf. Nu kan dat alleen bij gewone banken, die betaalrekeningen in girale euro’s aanbieden. Digitale euro’s kunnen concurreren met girale euro’s, omdat ze op dezelfde manier gebruikt worden: voor elektronische betalingen via een app, betaalrekening of betaalpas. Girale euro’s zijn een vorm van privaat geld, omdat ze door private instellingen (commerciële banken) worden beheerd en uitgegeven. Contant geld is publiek geld, want alleen de ECB (een overheidsinstantie) heeft het recht eurobankbiljetten te drukken. De ECB is bang de grip op haar geldstrategie, en daarmee op de waardeontwikkeling en beschikbaarheid van de euro, te verliezen. Dat is het belangrijkste motief van de ECB om voor een digitale euro te pleiten. De centrale bank wil met een digitale euro voorkomen dat de euro in het internationale betalingsverkeer op den duur wordt verdrongen door de Libra van Facebook of de Chinese e-yuan.  In 2014 gaf toenmalig minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem al toe dat er noodscenario’s zijn die in werking treden als de euro ten onder gaat en op verzoek van 2e Kamerleden Pieter Omtzigt en Derk Jan Eppink (JA21) werden de stukken hierover alsnog vertrouwelijk aan de 2e Kamer gestuurd.

De staatsschulden van de eurolanden zijn vorig jaar licht gedaald, maar waren aan het einde van 2023 nog altijd torenhoog. Het totaal aan schulden in de eurozone was even hoog als 88,6 procent van de omvang van de economie. De landen die boven de vereiste 60% komen zijn:

De drie landen met hoogste staatsschuld zijn Griekenland, Italië en Frankrijk. In totaal zijn er vijf landen waarvan de staatsschuld groter is dan het bruto binnenlands product (dus meer dan 100 procent). Portugal zweeft op het randje.

Bronnen; Reuters, CBS, FD,  De Volkskrant, The Wall Street Journal DPG, NOS, NRC, Reuters, Wikipedia, ANP, AD, RTL, Scientias,  Overheid, faillissementen, Nieuws , Rechtspraak