Misbruik

Justitie in Guatemala deed inval bij kantoren van Save the Children vanwege vermeend kindermisbruik. De inval volgt op berichten in lokale media dat Guatemalteekse aanklagers het kantoor van de procureur-generaal van Texas om hulp hebben gevraagd bij het onderzoeken van de vermeende handel in Guatemalteekse kinderen aan de zuidelijke Amerikaanse grens. De Guatemalteekse autoriteiten hebben op donderdag 25 april 2024 een inval gedaan in de kantoren van de internationale organisatie Save the Children in wat volgens het openbaar ministerie onderdeel was van een onderzoek naar vermeend misbruik tegen minderjarigen. De operatie was het resultaat van “een transnationaal onderzoek. De Guatemalteekse autoriteiten hadden hulp gezocht bij justitie in de Amerikaanse staat Texas, bij het onderzoeken van de vermeende handel in Guatemalteekse kinderen aan de zuidelijke Amerikaanse grens. Het openbaar ministerie stuurde op 12 april een brief naar de procureur-generaal van Texas, waarin Save the Children en verschillende andere NGO’s werden genoemd die onder verdenking stonden. Volgens het rapport werden de organisaties verdacht van ‘deelname aan een kinderhandeloperatie’.

Gianni de W. krijgt 6,5 jaar cel en tbs met voorwaarden voor het afdwingen van naaktfoto’s en video’s van vele tientallen minderjarige meisjes en het maken van kinderporno. Dat heeft de rechtbank in Breda besloten. De straf werd lager dan geëist. De eis was zeven jaar cel en tbs met dwangverpleging. Maar de rechter vond het iets mildere tbs met voorwaarden (waarbij je niet binnen zit, maar zelf naar de kliniek komt) passender omdat Gianni de W. (25) erkent dat hij geholpen moet worden. De celstraf is een combinatie van vijf jaar cel volgens het volwassenenstrafrecht en achttien maanden jeugddetentie (omdat De W. een aantal feiten pleegde toen hij minderjarig was). Daarmee kwam de rechter uit op 6,5 jaar.

In 1966 deed Demmink eindexamen en verhuisde hij naar Leiden om Nederlands recht te studeren. Daar trad hij toe als lid van het Leidsch Studenten Corps (tegenwoordig Minerva geheten). Demmink koos daarna voor een zekere loopbaan bij de overheid. Joris Demmink was van 1982 tot zijn pensionering in 2012 in dienst bij het ministerie van Justitie. Voordat hij in 2002 secretaris-generaal van het ministerie van Justitie werd, was hij van 1982 tot 1983 plaatsvervangend directeur bij de directie Politie en van 1983 tot 1988 was hij het hoofd van de directie Politie en aansluitend tot 1990 hoofddirecteur bij de hoofddirectie Organisatie Rechtspleging. Van 1990 tot 1993 bekleedde hij de functie van directeur-generaal Rechtspleging. In dat laatste jaar werd hij benoemd tot directeur-generaal Internationale Aangelegenheden en Vreemdelingenzaken.

In 1996 zou Demmink in Turkije talloze jongens tussen de twaalf en zestien jaar seksueel hebben misbruikt waarvoor hij in Turkije werd aangehouden. Slachtoffer Mustafa was twaalf toen hij zou zijn gerekruteerd door politieagent Mehemet Korkmaz en naar de kamers van Demmink zou zijn gebracht en waar hij herhaaldelijk seksueel zou zijn misbruikt. Slachtoffer Osman was veertien toen hij naar Demmink zou zijn gebracht en seksueel zou zijn misbruikt. Mustafa en Osman hebben beiden in september 2008 en mei 2010 aangifte gedaan tegen Demmink. Agent Korkmaz, de persoon die verantwoordelijk is voor het brengen van de jongens naar Demmink, heeft de rekeningen van Mustafa en Osman geverifieerd. Mustafa, Osman en officier Korkmaz waren bereid om een ​​gezworen getuigenis af te leggen van alle daden die ze hebben doorstaan ​​en waar ze getuige van waren, waaronder een vermeend derde kindslachtoffer van Demminks aanranding, Yacine. De twee Turkse slachtoffers, Mustafa Y. en Osman B., zijn in Turkije ernstig bedreigd en mishandeld. Ook hun familieleden werden benaderd en bedreigd door Emin Arslan, de voormalige plaatsvervangend chef van de Turkse nationale politie. Hetzelfde gebeurde met de journalist Burhan Kazmali die als eerste publiceerde over de bezoeken van Joris Demmink aan Turkije die onder een pseudonaam Joseph Stein daar verbleef. De jongens werd geld aangeboden en een nieuwe Turkse advocaat wanneer ze de ingediende klacht bij het Gerechtshof te Den Haag zouden intrekken. Osman werd ernstig fysiek mishandeld toen hij weigerde hieraan mee te werken. Mustafa werd met zijn gezin in veiligheid gebracht in een safe house. De journalist Burhan Kazmali werd opnieuw benaderd door Emin Arslan en een familielid met de eis het nieuwe adres van Mustafa af te geven. Nadat Kazmali dit weigerde is hij op straat bewusteloos geslagen. Van alle intimidaties en mishandelingen werd vergeefs aangifte gedaan. Volgens beide slachtoffers was er voldoende ondersteunend bewijs voorhanden. Beide mannen hebben Mehmet Korkmaz geïdentificeerd als de politieagent die hen naar Demmink bracht, terwijl Korkmaz zelf in een video-interview verklaarde dat hij Mustafa en andere jongens naar Demmink had gebracht voor seksueel misbruik. De toenmalige baas van Korkmaz, de voormalige politiechef van Istanbul, bevestigde dat zijn politie Demmink beschermde tijdens zijn bezoeken aan Turkije in de jaren negentig. In een rapport beschrijft de hoge Turkse veiligheidsfunctionaris Huseyin Celebi de kwetsbaarheid van Demminks voor chantage nadat hij in 1995 werd betrapt op kindermisbruik in Turkije. Celebi legde ook de data uit de jaren negentig uit waarin Demmink Turkije had bezocht. Deze data hebben betrekking op de periode die in beide politierapporten wordt vermeld. Van de gouverneur van Istanbul ontving het Nederlandse Openbaar Ministerie bovendien een soortgelijke lijst met data waarop Demmink het land binnenkwam. De data op de lijst komen overeen met het bezoek aan Ankara van de EU K4 Commissie, een Europese commissie waarin Demmink Nederland vertegenwoordigde. Het Landelijk Openbaar Ministerie heeft dit ondersteunende bewijs volledig overgeslagen. Twee andere Turkse getuigen hebben zich gemeld in deze zaak. Een van hen verklaarde Demmink te hebben ontmoet tijdens het K4-bezoek aan Ankara in 1998. Een tweede getuige verklaarde hem persoonlijk te hebben ontmoet tijdens een Interpol-bijeenkomst in Antalya. Officier van justitie Murat Gök werd op 12 april dood aangetroffen in zijn huis. Gök werd de “Super Aanklager” genoemd vanwege de succesvolle operaties die onder zijn leiding werden uitgevoerd en was sinds 2009 in functie. Operaties waarbij Gök betrokken was, varieerden van corruptie tot kindermishandeling. Hij hield toezicht op de arrestatie van meer dan 20 verdachten in wat de Barbaros-operatie werd genoemd, die volgde op een reeks beschuldigingen van verkrachting en misbruik in Barbaros Children’s Village. Een andere operatie hield toezicht op de arrestatie van zeven verdachten, waaronder politici en zakenmensen, in een corruptiezaak in de gemeente Urla. Soortgelijke corruptiezaken vonden ook plaats in Buca, Güzelbahçe, Değirmen, Alaçatı en andere steden, wat resulteerde in tientallen arrestaties.

Het Rolodex onderzoek werd vernoemd naar de rolodex van professor Ger van Roon.  Deze inmiddels overleden historicus zou de spil van het netwerk zijn geweest. In zijn rolodex zouden de namen en nummers van alle betrokkenen staan. Een aangifte van getuige Jetty Bruggenwirth, was een van de aanleidingen om het Rolodexonderzoek te starten. Zij stapte naar de politie nadat haar vriend Nico L. haar dochter had misbruikt. Een voormalig zedenrechercheur noemde L., chauffeur voor jongensbordelen, de ‘gevaarlijkste psychopaat’ die hij ooit had ontmoet. Hij werd veroordeeld tot 8 jaar cel en tbs. In dit Rolodexonderzoek kwam de politie er in 1997 achter dat er ook een zestal mensen in dienst van de overheid betrokken waren bij de kinderprostitutie. Toenmalige hoofdofficieren van justitie Jan Wolter Wabeke, Henk Wooldrik en Hans Holthuis, alsmede topambtenaar Joris Demmink van het ministerie van Justitie lagen in het vizier bij CIE en Rijksrecherche als verdachten van ontucht met minderjarige jongens. De verdenking volgde na een tip van een eenvoudige ontuchtpleger, die aangaf dat “hooggeplaatste personen alles mogen, terwijl ik ben opgepakt”.

Zelf draaide getuige Bruggenwirth (53) ook 10 maanden de cel in wegens medeplichtigheid, hoewel ze tot op de dag van vandaag volhoudt dat ze onschuldig is. Bij aanvang van de zitting werd Bruggenwirth woensdag gevraagd naar haar relatie met L. ,,Ik heb gegijzeld gezeten in zijn woning”, vertelde ze. Daarnaast ontkende ze dat L. haar partner was. ,,Het was een vriend waar ik bij kon onderduiken.” Dat onderduikadres bleek na verloop van tijd geen veilige haven meer. Bruggenwirth verklaarde onder meer dat L. op haar had geschoten. Het ging mis vanaf de dag waarop twee agenten van de Criminele Inlichtingen Eenheid (CIE) voor de deur stonden. Daarna werd L. gewelddadig, aldus Bruggenwirth. Na drie maanden probeerde ze bij hem weg te komen, waarna hij haar opsloot op zolder en haar dochter verkrachtte. En daar bleef het niet bij. ,,Nico verhuurde zijn eigen kinderen, ook aan hoge ambtenaren. Dat heb ik gezien aan de hand van betaalcheques. Hij bracht kinderen naar de woningen van Van Roon, Salomonson, Demmink, Wabeke en Holthuis.”  Volgens Bruggenwirth haalde L. geld op bij Willy Schmidts, de man die samen met bordeelhouder Karel Maasdam, van wie L. chauffeur was, in 1998 is veroordeeld. Van Schmidts hoorde Bruggenwirth dat er feestjes waren op de boot van drugsbaron Klaas Bruinsma. Ook daar kwamen hoge ambtenaren. ,,De kinderen heb ik zelf gezien”, vertelde ze. ,,Ze waren kwetsbaar. Ze rookten en slikten valiumtabletten. Ze waren niet ouder dan 14 jaar, schat ik.” Karel Maasdam runde jarenlang een jongensbordeel in Amsterdam-Oost en werd in 1998 veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf. Maasdam verklaarde zich een zondebok te voelen. Jarenlang werd zijn bordeel gedoogd. Agenten, sociaal werkers kwamen over de vloer. En ineens mocht het niet meer? Na zijn vrijlating liet hij zich ontvallen dat de Amerikaanse inlichtingendienst zijn klantenbestand hadden doorgenomen, en dat de Nederlandse inlichtingendienst BVD zich daar daarover zeer misnoegd over had getoond. Karel Maasdam (72) moest later in het getuigenbankje plaatsnemen, maar kwam niet opdagen. Hij wist niets van een gerechtelijke oproep. Verslaggever Koen Voskuil is hem uiteindelijk gaan ophalen. Hij zegt met gezondheidsklachten te kampen en mogelijk aan dementie te lijden. Uiteindelijk is besloten afstand van hem te doen als getuige. Hij oogde te verward.

Henk Teeven was toen officier van justitie. Opstelten heeft later als minister gezegd dat Demmink geen verdachte was in die tijd, terwijl dat wel degelijk zo was. Toen nog oud-rechercheur Leendert de Koter verklaarde echter als getuige bij de rechter-commissaris in Utrecht dat Demmink en drie hoofdofficieren van justitie bij de Rolodex-zaak wel degelijk zijn genoemd als verdachten. Oud-staatssecretaris Fred Teeven leidde als officier van justitie eind jaren negentig het onderzoek in de ‘Rolodex-zaak’. Via dit geheime project werd de mogelijke betrokkenheid van vier hooggeplaatste personen uit de justitiële wereld bij seksfeestjes met minderjarige jongens onderzocht.

Het Rolodex-onderzoek liep uiteindelijk stuk en diverse huiszoekingen bij betrokkenen leverden niets op, doordat informatie over het onderzoek op straat kwam te liggen, tot grote frustratie van Teeven. De huiszoeking bij Demming werd door het OM twee vertraagd en bij binnenkomst waren de draden en plekken van appartuur die er had gestaan nog te zien. Het huis was voor de huisDzoeking geheeld geschoond. De namen van Demmink en 2 andere hoofdofficieren kwamen opnieuw naar buiten toen in een agenda van schandknapen de geheime telefoonnummers van hen opdoken. De Koter was in 1997, betrokken bij het Rolodex-onderzoek als rechercheur van de criminele inlichtingendienst. In april 2014 zei ook ex recherchechef Emile Broersma dat Joris Demmink, Jan Wolter Wabeke, Hans Holthuis en Henk Wooldrik verdachten waren in het onderzoek en dat zij geschaduwd moesten worden. Chef van de KLPD J. de Wijs maakte vervolgens het onderzoek stuk door Hans Holthuis te informeren over het onderzoek naar hen. Jaap Hoek zegt zich niet te herinneren dat de namen van Demmink en de hoofdofficeren zijn opgedoken in het onderzoek. Het Rolodex-onderzoek concentreerde zich op wijlen Ger van Roon hoogleraar aan de Vrije Universiteit. Hij zou een faciliterende rol hebben gespeeld bij de seksfeestjes.  Een aanvraag bij de toenmalige landelijke recherche informatiedienst voor de inzet van observatieteams op Demmink en de officieren werd afgewezen door het hoofd van de dienst, de Amsterdamse korpschef, Pieter-Jaap Aalbersberg.

Koos van Woudenberg, stelt op jonge leeftijd misbruikt te zijn in een appartement in Amsterdam van professor Ger van Roon. In het huis ontmoette hij naar eigen zeggen onder meer oud burgemeester Ed van Thijn, prins Claus en voormalig minister Onno Ruding. Volgens Van Woudenberg moest hij Ruding oraal bevredigen. Prins Claus zou hij ook in een horecagelegenheid hebben gezien ‘in relatie tot jonge jongens’. Er zijn vraagtekens bij te plaatsen. Professor Ger van Roon woonde inderdaad in een flatje in Amsterdam Noord, maar dat gebouw is pas in 1995 gebouwd, zo blijkt uit gegevens van het kadaster. Het is dus de vraag in welk appartement Van Woudenberg in 1982 zou zijn geweest.

De tweede getuige in de zaak hield eind jaren ’80 een lijst bij van jonge jongens die in de prostitutie werkten in Amsterdam. De voormalig medewerker van de toenmalige GG&GD Raphael Beth (70) kwam bij een eerste telling tot 350. Volgens de officiële cijfers zou het gaan om ‘slechts’ 35 jongens. Beth komt echter tot het tienvoudige, hij stelt dat de jongens elkaar ronselden. Ze hadden allemaal lijsten bij zich met de namen van mannen die ze konden bezoeken. Beth had naar eigen zeggen goed zicht op de groep omdat ze bij problemen bij hem kwamen. Bovendien bezocht hij één keer per week de zes of zeven jongensbordelen in Amsterdam om te praten met de eigenaar. Beth stelt dat de ‘hele pedoprostitutie’ in die tijd gedoogd werd, er was geen repressief beleid. Opvallend genoeg stelt hij de door getuige Van Woudenberg als ‘spin in het web’ genoemde Ger van Roon niet te kennen. De 43-jarige jongensprostituee Bart van Well kampt nog steeds met posttraumatische stress en stemmingswisselingen. Daarvoor houdt hij de staat, die volgens hem harder had moeten optreden tegen jeugdprostitutie, verantwoordelijk.

Per 1 november 2002 werd Demmink aangesteld als secretaris-generaal en daarmee tot hoogste ambtenaar van dit departement. De inmiddels gepensioneerde Demmink was geregeld in het nieuws nadat hij al in 2007 beschuldigd werd van pedofilie. Journalist Koen Voskuil publiceerde in het AD een artikel over de in 1991 vermoorde Haagse jongenspooier Dick Willard. Drie mannen verklaarden dat Willard en Demmink elkaar begin jaren tachtig ontmoetten. Demmink haalde minderjarige jongens op of liet deze thuisbrengen, zeggen de drie getuigen. Demmink startte meteen een procedure tegen de journalist wegens smaad. Demmink ontmoette Willard in een cafe achter de Beijenkorf in Amsterdam en zij vertrokken ook samen. Een website verbonden aan de gelijknamige muurkrant uit Den Bosch die voort was gekomen uit de linkse actiebewegingen van de jaren tachtig. Kleintje Muurkrant suggereerde in mei 2003 een verband met een lijst van tachtig personen uit de hoogste kringen in Nederland die chantabel zouden zijn omdat ze gefotografeerd waren tijdens bezoeken aan bordelen; een aantal van hen zou jongensbordelen hebben bezocht. De lijst zou in 1999 door de in België vastzittende crimineel Mink K. aan officier van justitie Fred Teeven zijn overhandigd.

De hoofdredacteur van het NOS-Journaal, Hans Laroes verklaarde in januari 2004 voor de Raad van Journalistiek dat de researchafdeling van het journaal vanaf 2000 al op de hoogte was van geruchten over Demmink. Opsporingsambtenaren zouden tegen de onderzoeksjournalisten hebben gezegd dat Demmink een rol speelde in het Rolodex-onderzoek en ervan verdacht werd de verdachten te hebben getipt

Joris Demmink zou regelmatig seksueel contact hebben met jonge jongens in het Anne Frankplantsoen in Eindhoven en in Praag, op de achterbank van zijn dienstauto. PSV directeur Fons ­Spooren werd daar eerder ook aangehouden nadat hij daar seks had met minderjarige jongens. Ook de Deken van Weert en een niet met name genoemde geestelijke zouden er regelmatig vertoeven, zo zou later uit een journalistiek onderzoek van het tijdschrift Panorama blijken.  In het homopark zou een verloren identificatiepas van het ministerie van Justitie gevonden zijn.

In 2007 berichtte de Telegraaf dat observatieteams tijdens het Rolodex-onderzoek in 1998 hadden geconstateerd dat zeer jonge jongens op het Centraal Station van Amsterdam arriveerden om vervolgens naar een flat in Amsterdam-Noord te worden gebracht, het ‘decor van sinistere seksfeestjes’. De krant wist ook te melden dat er een zogenaamde contra-actie door criminelen was uitgevoerd: een anonieme bron – die tot de verdachten in het Rolodexonderzoek behoorde – had aangifte van kindermisbruik gedaan tegen een bij het onderzoek betrokken officier van justitie, in de hoop het onderzoek te destabiliseren. Daarom zou het onderzoek zijn stopgezet. De Telegraaf refereerde vervolgens aan de nooit opgeloste moord op de kinderarts Joyce Labruyere uit 1991. Een informant zou destijds aan de BVD hebben doorgespeeld dat de moord verband hield met seksfeestjes met minderjarigen waarbij ook een officier van justitie uit Rotterdam betrokken zou zijn. Advocaat Adèle van der Plas die Hüseyin Baybasin bijstond probeerde in 2008 via een artikel 12-procedure alsnog vervolging van Demmink af te dwingen

Ben van den Brink kwam in 2009 in het nieuws over misstanden in de Jeugdzorg in Nederland. Van den Brink kwam er naar eigen zeggen achter dat zijn beide dochters door zijn schoonvader werden misbruikt. Van den Brink geraakte daarop in conflict met de autoriteiten, werd vervolgd wegens bedreiging en verboden wapenbezit en zag zijn kinderen onder de hoede geplaatst worden van Bureau Jeugdzorg. Volgens Van den Brink ging
het misbruik daar alleen maar door. Van den Brink refereerde aan het ‘zeer machtige kindermisbruikcircuit’ dat in Nederland al decennialang kon floreren ‘onder leiding van volkomen corrupte justitiefiguren, waaronder de voormalig secretaris-generaal van Justitie Mr. Joris Demmink een centrale rol zou hebben gespeeld. Op dinsdag 13 september 2022 werd in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam een boekpresentatie gehouden van het boek “Een politieke gevangene in Nederland, het verhaal van Hüseyin Baybasin” van auteur Rein Gerritsen. Yücel Yesilgöz  de vader van de nu demissionair minister van justitie Dilan Yesilgoz framede Hüseyin Baybasin, die nog steeds voor levenslang gedetineerd is nadat een Turkse tolk T.Cetinkaya een verkeerde vertaling zou hebben gegeven bij de verhoren en de tabs van Baybasin.

De website “Klokkenluideronline” van oud NRC journalist NRC Micha Kat, plaatste de zaak Demmink in de context van een verondersteld ‘Nederlands Dutroux-netwerk’. ‘In Nederland was lange tijd, vanaf het begin van de jaren negentig, een netwerk actief van hoogwaardigheidsbekleders dat zich zou overgeven aan de meest weerzinwekkende vormen van sex met minderjarige kinderen. ‘De meeste leden van dit netwerk zouden sleutelposities hebben in de wereld van recht en justitie en ambtenarij. Volgens de website zouden in het netwerk sleutelrollen zijn weggelegd voor Frits Salomonson, de juridisch adviseur van het koningshuis, prins Claus, oud-officieren van justitie Hans Holthuis, Jan Wolter Wabeke en Joost Tonino, oud-hoogleraar Ger van Roon, oud-minister Job de Ruiter, VVD-prominent Ed Nijpels, oud-vice president van de Maastrichtse rechtbank Fokke Fernhout en PvdAprominent Ed van Tijn. De website bleef in november 2008 over Demmink publiceren en putte daarbij onder andere uit het politiedossier van de zaak rond het Anne Frankplantsoen en gespreksaantekeningen tussen oud-Panorama-journalist Fred de Brouwer en oud LPF-minister Hilbrand Nawijn, waarin werd gesuggereerd dat de chauffeur van Demmink, Rob Mostert, een onnatuurlijke dood was gestorven omdat hij over zijn baas uit de school zou willen gaan klappen. Nawijn zou over Demmink onder meer hebben gezegd: ‘Deze man gaat over lijken als zijn positie in gevaar komt. Hij doet er echt alles aan om zijn macht te behouden. Hij is geslepen. Let maar goed op: jij zou de eerste niet zijn wiens remleidingen plotseling blijken doorgeroest. Moord gebeurt in ons land ook. Je zou de eerste niet zijn die plotseling sterft.’Nijpels pleitte er in 1978 voor dat het verbod op seksuele relaties met minderjarigen uit het wetboek van strafrecht zou worden gehaald en dat kinderen zelf zouden mogen kiezen of ze seksuele relaties met volwassenen zouden willen aangaan. Dit pleidooi voor pedofilie bracht Nijpels in botsing met CDA-senator en hoogleraar pedagogiek Van Hulst, die vond dat kinderen op school beschermd moesten worden tegen de lusten van volwassenen. Ook de JOVD kwam op voor pedofielen. In november 1988 trad de 21-jarige MarkRutte aan als landelijk voorzitter van de JOVD. Mark Rutte werkte, naast zijn baan als premier, enkele uren per week als leraar. Op een middelbare school in Den Haag gaf hij één keer per week het vak maatschappijleer.

Een anonieme getuige – die naar eigen zeggen op dat moment in een kliniek verbleef vanwege depressies verklaarde – dat Paul de Leeuw, André van Duin en Ed van Tijn kinderen verkracht zouden hebben, en dat hij zelf door Demmink en prins Claus misbruikt was in de ‘martelkamer’ van Salomonson. Robert Mink Kok zou in het bezit zijn van compromitterend foto- en filmmateriaal waarop leden van het Koninklijk Huis, Rechters, hoge ambtenaren van Ministerie van Veiligheid en Justitie te zien zijn. Volgens Holtrop werden de criminelen Stanley Hills en Evert Hingst door de Nederlandse geheime diensten geliquideerd omdat ze met het compromitterende materiaal Demmink en anderen chanteerden. De 59-jarige Kat werd gearresteerd op verdenking van onder meer opruiing en bedreiging. Medio 2021 is hij in Noord-Ierland opgepakt en zit sindsdien vast, inmiddels in Nederland. Volgens Kat is zijn regime verzwaard omdat hij onder meer audioberichten zou versturen die vervolgens op een website zijn geplaatst. Micha Kat werd in het verleden al meerdere keren veroordeeld voor zijn uitlatingen en ook voor onder meer vernieling en valse bommeldingen. Hij kreeg tien maanden celstraf opgelegd omdat hij hoofdredacteur Marcel Gelauff van de NOS verweet banden te hebben met een netwerk van pedofielen. Recent werd hij in hoger beroep veroordeeld tot zeven dagen celstraf voor meerdere doodsbedreigingen aan het adres van journalist Bart Mos van de Telegraaf.

In november 2012 stelde CDA kamerlid Pieter Omtzigt Kamervragen over de Demmink-affaire aan de toenmalige ministers van Buitenlandse Zaken (Timmermans) en van Veiligheid en Justitie (Opstelten). In 2013 werd Omtzigt onder druk gezet. Eerst oud-minister Donner en daarna Hirsch Ballin waarschuwden hem om zich van verdere acties inzake Demmink te onthouden. Omtzigt was benaderd door een voormalig gevangenisdirecteur, die uit eigen waarneming meldde dat een (vroegere) assistente van Demmink ‘bijzonder geërgerd’ was geweest over het feit dat zij voor haar baas afspraakjes had moeten regelen met ‘jonge, minderjarige mannen’. Omtzigt liet rond die tijd in een interview met ThePostOnline weten dat hij ook nog door de Turkse geheime dienst werd geschaduwd. Omtzigt en zijn collega lieten zich nog steeds niet geheel uit het veld slaan, getuige het feit dat zij in oktober 2013 opnieuw Kamervragen stelden over de kwestie. Er was namelijk uit in- en uitreisgegevens in het onderzoeksdossier gebleken dat Demmink op 20 juli 1996 toch in Turkije was, terwijl steeds bij hoog en bij laag was beweerd dat hij daar nooit was geweest.

Onder internationale druk startte het Nederlandse Openbaar Ministerie (OM) in 2014 alsnog een strafrechtelijk onderzoek naar Demmink. Dit gebeurde op last van het gerechtshof in Arnhem. Op 20 januari 2014 beval het Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch in een artikel 12 Sv-procedure vervolging van Demmink wegens vermeende verkrachting van de twee Turkse jongens in de jaren ’90. Voor het eerst werden er in het openbaar getuigen gehoord over de pedofiliegeruchten. Ook het Openbaar Ministerie deed onderzoek, en Demmink is dan voor het eerst officieel verdachte.  Geruchten over zijn pedofile praktijken samen met prins Claus in het huis van Salomonson werden breed uitmeten in de pers. Het onderzoek leidde echter niet tot vervolging.  Drie jaar later, op 18 augustus 2017, oordeelde het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden tot niet verdere vervolging. Het onderzoek zou overtuigend hebben aangetoond dat er ten aanzien van de gerezen verdenkingen slechts sprake is van speculaties en veronderstellingen. In een andere zaak in 2014 tegen Andre Beemster, de directeur van Jeugdzorg kreeg het slachtoffer 60.000 euro schadevergoeding van Jeugdzorg, maar Beemster mocht zijn functie behouden. In januari 2014 kwam er alsnog een strafrechtelijk onderzoek naar Demmink. Omtzigt bleek toen nog allerminst overtuigd van de onschuld van de topambtenaar. Op 5 maart 2014, toen er in het kader van het onderzoek getuigenverhoren plaatsvonden in Utrecht, schreef Omtzigt op Twitter dat Opstelten niet neutraal was omdat hij de kosten betaalde van de rechtszaak die Demmink voerde tegen een AD-journalist wegens smaad. Omtzigt suggereerde daarmee dat er meer aan de hand was, de topambtenaar misschien toch schuldig was en hem de hand boven het hoofd werd gehouden. Vanaf 2015 liet Omtzigt de Demmink-zaak over aan VNL-Kamerlid Louis Bontes, maar toen die een motie indiende waarin hij de regering verzocht bij Turkije de druk te verhogen om mee te werken aan de rechtshulpverzoeken inzake Demmink, werd die motie weggestemd door VVD. Mark Rutte zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat Omtzigt van het Demmink-dossier werd afgehaald. Omtzigt is gestopt toen Sybrand Buma woest in zijn werkkamer kwam. Want die had van Rutte een opdracht gekregen dat hij moest stoppen met Kamervragen over Demmink, waarna hij het dossier overdroeg aan Bontes.

De Amsterdamse rechtbank liet Joris Demmink, Ivo Opstelten en Fred Teeven getuigen over kindermisbruik in de jaren ’80 en ’90, naar aanleiding van een verzoek van Bart van Well, een ex-prostituee die zegt misbruikt te zijn geweest door Demmink toen hij 15 jaar was. Van Well claimt in 1988 tegen betaling seks te hebben gehad met Joris Demmink.  Pas ruim vijftien jaar later herkende Bart hem naar eigen zeggen ineens in een tijdschrift. De inmiddels gepensioneerde Demmink heeft de aantijgingen altijd stellig ontkend. Eerder onderzoek leverde volgens het Openbaar Ministerie geen bewijs op voor misbruik.Van Well kwam als minderjarige jongen in de jaren ’80 in Amsterdam terecht in een netwerk van kinderporno en prostitutie in Amsterdam. De politie was op de hoogte van die netwerken, maar pakte ze niet aan”, zei Martin de Witte, advocaat van Van Well. De rechtbank in Amsterdam stond niet toe dat media opnames maakten van de verhoren van Joris Demmink en Fred Teeven tijdens het voorlopige getuigenverhoor in de zaak

In juni 2016 besloot het Openbaar Ministerie om opnieuw niet tot strafvervolging over te gaan en vroeg het hof van Den Haag met de wens niet te vervolgen in te stemmen. Volgens het OM had het twee jaar durende onderzoek geen vermoedens van strafbare feiten opgeleverd. Complicerende factor bij het onderzoek was dat Turkije geen rechtshulp wilde verlenen. Bij het afsluiten van dit proefschrift was nog niet bekend hoe het hof van Den Haag heeft geoordeeld over het besluit van het OM niet over te gaan tot strafvervolging

In 2017 meldde een voormalig campagnemedewerker van de Amerikaanse president Donald Trump, Roger Stone, op Twitter dat de gewezen veiligheidsadviseur van Trump, Michael Flynn, in het bezit was van een lijst van praktiserende pedofielen in hogere kringen, en dat de publicatie hiervan de nodig stof zou doen opwaaien. Het hof in Arnhem willigde in 2017 een verzoek in van het OM om af te mogen zien van vervolging van Demmink wegens een gebrek aan bewijs. Dit gebeurde overigens nadat de voorzitter van de rechtbank die tot vervolging had besloten, Rob van de Heuvel, vlak voordat hij arrest zou wijzen, om het leven kwam nadat zijn roeiboot overvaren werd op de Rijn.

In 2018 en 2019 werd Demmink nog genoemd in verband met een nieuw seksschandaal. Een 15-jarig meisje beweerde herhaaldelijk te zijn misbruikt, met een mes op haar keel bedreigd, gechanteerd en bezwangerd door haar vader en een groep mannen, onder wie Demmink. Er was door de oma van het kind al eerder aangifte gedaan nadat ze de vader zou hebben betrapt. Ook de broer van het meisje zou zijn gedrogeerd en misbruikt. Medisch onderzoek werd haar bij de aangifte onthouden. De vader is later gehuwd met een Haagse rechter. Hofman bedrijfsrecherche onderzocht de computers en vonden wel degelijk duizenden kinderporno downloads en een programma om netwerken te onderzoeken op wachtwoorden. In een later politieonderzoek genaamd Waterhoen werd toch porno aangetroffen van jonge meisjes op de computers van haar ex man, maar die zouden niet van hem geweest zijn, maar van zijn stagiaire of een boekhouder die werd ontslagen. Maar zelfs na het ontslag van de boekhouder was nog ’s nachts op de sexsites ingelogd.

Dat zou gebeurd zijn in een bovenkamer van een café in Den haag, in het Nieuwe Scheveningse bos vlak bij haar huis, in de ouderlijke woning en in een kubuswoning in Rotterdam Marlies van Muiswinkel, de moeder van het meisje probeerde via de rechter het OM te dwingen tot vervolging over te gaan en schreef er een boek over. Maar de rechtbank wees het verzoek af, omdat de verklaring verdacht en niet consistent zou zijn. Twee gynaecologen verklaarden echter dat het misbruikte meisje inderdaad zwanger was geweest. De vrucht zou volgens het meisje in het bos begraven zijn. Speurhonden hebben later in het bos aangegeven dat er iets in de bodem heeft gelegen, waarna pas later ook door de politie onderzoek naar gedaan en werd er niets gevonden. Het meisje is al jarenlang zwaar getraumatiseerd. Twee aangiftes haalden het niet. De oudere zus ontdekte dat de vader op allerlei kindersites als HABO en pornosites stond. Hij toonde daar interesse voor Gangbangs en droeg vrouwenkleding, maar ontkent dit in ten stelligste. Hij gebruikte de naam van de oudere zus op allerlei sexsites. De politie trof op de doorzochte computers en harde schijven in eerste instantie echter niets aan en werden aan de vader teruggegeven. Minister Grapperhaus maakte er ook nooit werk van. Schrijfster Yvonne Keuls schreef er over en diende tegen een Haagse rechter een aanklacht in. Volgens Yvonne Keuls werden er in het Paleis van Justitie tientallen jongeren gegeseld die werden opgehaald in kindertehuizen. Thomas van der Ven kinderrechter in Nijmegen werd voor kinderporno veroordeeld, maar verdween spoorslags naar Portugal.  De behandelend rechter, Jan Wolter Wabeke wees een artikel 12 procedure in de zaak van het meisje af. Wabeke was zelf ooit in opspraak geraakt bij een vermeend misbruikschandaal en hij bleek Demmink privé te kennen. Dit terwijl hij dit eerst ontkend had. Het radioprogramma Argos kreeg een foto in handen Van Demmink bij voormalig hoofdofficier van justitie Wabeke thuis in Best. Wabeke streed met Henk Krol sinds de jaren tachtig voor de totstandkoming van het homohuwelijk. Niet alleen dorpsgenoot Henk Krol maar ook Adrianus Marinus Kyvon (alias Andre van Duin) waren bevriend met Wabeke. In februari 2023 werd Adrianus Marinus Kyvon plotseling met de zaak gechanteerd. Kyvon deed hiervan aangifte. ­(André van Duin werd geboren onder de naam Adrianus Marinus Kloot. (In 1966 werd dat per Koninklijk besluit verandert in Kyvon).

Demmink kwam in de jaren negentig regelmatig bij collega Wabeke over de vloer in hun Brabantse boerderij.  Demmink zou Libor Ctvrtlík, een Tsjechische vriend mee hebben genomen naar het huis van Wabeke. De Tjech was pornoacteur – iets waarover geregeld gegniffeld werd op justitiefeestjes en -diners. In 2019 stelde de socialistische partij (SP) er vragen over aan het kabinet, die ook in het onderzoek werd genoemd. Maar Henk Krol, inmiddels fractievoorzitter van 50plus in de Tweede Kamer, vertelde tijdens een voorlopig getuigenverhoor in Utrecht: Wabeke heeft hem een videoband met homoseksuele pornografie laten zien, die hij van Demmink ten geschenke had gekregen. De hoofdrol in die pornofilm wordt gespeeld door Demminks langdurige jonge vriendje, de Tsjechische acteur Libor Ctvrtlík. De titel was Das f***ende Klassenzimmer,” herinnerde Krol zich. “Of het minderjarige jongens waren weet ik niet. Maar zijn vriendje was jong, de kinderen in de klas nog jonger.” Uit Krols woorden blijkt dat Wabeke die video aan hem heeft willen doorgeven.

In 2020 maakte een andere uitzending van het programma Argos ook veel los in Nederland. Deze ging over ‘ritueel kindermisbruik’. Minister van Justitie Ferdinand Grapperhaus antwoordde op Kamervragen dat hij geen aanleiding zag voor nader onderzoek naar de aard en omvang van deze vorm van kindermisbruik in Nederland. Een klokkenluider uit de recherchewereld vertelde over “een groot pedofielennetwerk In Den Haag”, waarin niet alleen Demmink, maar “veel meer hoge ambtenaren en politici betrokken zouden zijn”. De zaak werd echter nooit bewezen.

Dankzij de vastberadenheid van Pieter Omtzigt werd bekend dat de Staat destijds alle advocatenkosten van Demmink betaalde. De zaak Demmink was uitgegroeid tot een internationaal schandaal. Er bleek een stelselmatige weigering van het Nederlandse Openbaar Ministerie om een strafrechtelijk onderzoek in te stellen. Een groep Amerikaanse congresleden beklaagde zich bij de Europese Unie over de manier waarop het Nederlandse ministerie van Justitie de zaak Demmink ter hand had genomen. Omtzigt vertelde dat Sybrand Buma, Piet Hein Donner en Ernst Hirsch Ballin hem duidelijk hadden gemaakt dat “het de bedoeling was dat hij de zaak Demmink zou laten rusten”. De vragen gingen over de twee minderjarige jongens die Demmink hadden beschuldigd van verkrachting in Turkije en over een geruststellende brief van de Nederlandse ambassadeur in Washington hierover aan het Amerikaanse Congres. Omtzigt en Oskam wilden onder meer van het kabinet weten of het waar was wat de ambassadeur had geschreven en of er een grondig onderzoek was gedaan naar de aan het adres van Demmink geuite beschuldigingen. En of het wel klopte dat Demmink helemaal niet in Turkije was geweest in de periode dat de Turkse jongens zeiden te zijn verkracht. De ministers Frans Timmermans van Buitenlandse Zaken en Ivo Opstelten van Justitie antwoordden door te zeggen dat ze volledig achter de brief van de ambassadeur stonden. Dankzij vragen van Omtzigt en Oskam, zou een jaar later blijken dat Demmink wel degelijk in Turkije was geweest in de door de jongens aangegeven periode. Er bleek toen ook dat het OM zelfs niet eens navraag had gedaan bij de Turkse autoriteiten over de inreisgegevens van Demmink. Hoewel dus van de brief van ambassadeur Rudolf Bekink geen spaan heel bleef, lieten Opstelten en Timmermans weten niet bereid te zijn Bekink te vragen de brief aan de Amerikaanse congresleden te rectificeren. VVD-minister Frits Korthals Altes die al in 1985 voorstelde seks met jongeren vanaf twaalf jaar te legaliseren. Alleen als er sprake was van omkoping met geld of goederen, machtsmisbruik of misleiding zou er straf moeten volgen. In het land sloeg het wetsvoorstel in als een bom en Korthals Altes besloot het niet in te dienen bij het parlement. Omtzigt was stiekem nog even doorgegaan nadat Buma hem had opgedragen de zaak Demmink te laten rusten. Dit blijkt ook uit het gesprek dat hij daarna nog met Ottens heeft gevoerd. De derde en laatste keer dat Omtzigt Kamervragen stelde over Demmink was in september 2013. Ottens bekleedde van 1991 tot en met 2005 diverse directiefuncties op het ministerie van Justitie, en heeft op die manier Demmink persoonlijk leren kennen en ook met hem samengewerkt en hem vergezeld op enkele dienstreizen. Hij verklaart desgevraagd nooit iets te hebben gemerkt van pedoseksuele activiteiten van de toenmalige directeur-generaal. Ottens wist dat Demmink homo was en had van een voorliefde voor minderjarige jongens nooit iets gemerkt. Maar door de getuigenverklaringen bij de rechtbank Utrecht is hij daar later wel van overtuigd geraakt. Volgens Ottens is het ook niet zonder risico je bezig te houden met de zaak Demmink. Na gesprekken met een aantal van zijn oud-collega’s bij justitie over de zaak Demmink trof hij zijn auto aan met vier lek geprikte banden. Hij deed aangifte en er werd proces-verbaal opgemaakt, maar de politie heeft er verder niks mee kunnen doen. Zeven mensen die zich met de zaak Demmink hebben bezig gehouden zijn een onnatuurlijke dood gestorven. Ottens herinnert zich nog goed hoe Omtzigt hem vertelde dat hij het gesprek met Donner als buitengewoon onprettig had ervaren en het grote indruk op hem had gemaakt. Buma, die sinds 2019 burgemeester is van Leeuwarden, liet eerder via zijn woordvoerder weten geen commentaar te willen geven op het spreekverbod dat hij Pieter Omtzigt zou hebben opgelegd. Uiteindelijk raakte Omtzigt door alle tegenwerking overspannen. Een ander slachtoffer, Frank Leenders zou ook door als kind door Demmink zijn misbruikt. Rob Van Gijzel en Van Rijsewijk adviseren hem om aangifte te doen bij de politie, maar de volgende dag wordt hij door de politie van zijn bed gelicht en trok hij zijn verklaring in. Onder druk van politieagenten en Demmink’s ministerie, denken ze. Leenders vertrekt naar het buitenland omdat hij zich niet meer veilig voelt en werd vervolgd voor meineed. In oktober 2024 laaide de kwestie Demmink en de betrokkenheid van Rutte opnieuw op en werd trending op platform X

Edward Brongersma, een Nederlands politicus, advocaat, rechtsgeleerde en criminoloog, namens de Partij van de Arbeid was van 1946 tot 1950 en van 1963 tot 1977 lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal en was een groot voorstander en promotor van pedofilie.

Psychologe Aline Terpstra kwam satanisch en sadistisch ritueel misbruik tegen bij haar cliënt Esther die gruwelijk werd misbruikt en mishandeld binnen een netwerk. Vernedering en duivelsaanbidding waren onderdeel van het misbruik. Zo werd zij op bijeenkomsten en vergaderingen van hooggeplaatsten – nationaal en internationaal – op hotelkamers op gruwelijke wijze mishandeld en misbruikt. En op dergelijke bijeenkomsten ingezet om hooggeplaatsten chantabel te maken. Haar getuigenissen laten zien hoe de cult gedissocieerde persoonlijkheidsdelen vanaf zeer jonge leeftijd door extreme terreur leert zelf te doden en verkrachten en zelfs een kind te ontvoeren. Daarnaast wordt duidelijk hoe de cult in tienertijd gedissocieerde persoonlijkheidsdelen van Esther inzet om hooggeplaatsten op luxe feestjes waar alcohol en drugs rijkelijk aanwezig zijn, seksueel te verleiden en chantabel te maken. VPRO uitzending Argos besteedde aandacht aan de kwestie en kwam in korte tijd al met 140 respondenten die vertelden over georganiseerd ritueel misbruik. In aanmerking genomen dat Argos beperkte tijd had en dat de angst om te spreken onder slachtoffers enorm is, zou het aantal werkelijke slachtoffers vele malen hoger kunnen liggen. In de 2e kamer werden twee moties ingediend door de Kamerleden Van den Berge, Van Nispen en Kuijken om nader onderzoek te doen. Op 25 maart 2021 werd door minister Grapperhaus, zonder enig overleg met belangengroepen van slachtoffers, de Commissie Hendriks ingesteld, bestaande uit voorzitter dhr. Hendriks en lid mw. Slotboom. De commissie stond onder volledig toezicht van de minister van Justitie, zoals vastgelegd in het instellingsbesluit.

De voorzieningenrechter heeft in september 2024 een vrouw uit Doetinchem verboden om zich op welke wijze dan ook nog langer uit te laten over het bestaan van een satanisch-pedofiel netwerk in de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. Ook moet zij alle eerdere uitlatingen hierover verwijderen van websites, sociale media en online platforms. Als de vrouw zich niet aan deze verboden houdt, dan wordt haar een dwangsom opgelegd van 5 duizend euro per overtreding, oplopend tot in totaal 400 duizend euro. Als zij zich, bij overschrijding van dat laatste bedrag, nog steeds niet aan het verbod houdt en de uitlatingen niet heeft verwijderd, kan zij tot maximaal 60 dagen in hechtenis worden genomen. Vanaf 3 april 2023 plaatst de vrouw berichten op sociale media waarin zij de uitlatingen van anderen over onder meer kindermoorden door een satanisch-pedofiel netwerk in de gemeente Bodegraven-Reeuwijk herhaalt. De gemeente heeft haar op 8 augustus 2024 opgedragen haar uitlatingen te staken en te verwijderen, maar zij legde dit naast zich neer en deed dit zelfs in nog meer heftige bewoordingen. De gemeente Bodegraven – Reeuwijk vroeg de rechter om alle uitlatingen te verbieden. Niet alleen nieuwe, maar ook de berichten die ze eerder op onder meer social media, websites en online platforms publiceerde. Voor het bestaan van een, volgens de vrouw wijdvertakt, satanisch-pedofiel netwerk bestaat geen enkel bewijs. Dit is in eerdere rechtszaken al meerdere keren vastgesteld en ook nu ontbreekt iedere feitelijke aanwijzing daarvoor. De inhoud van de uitlatingen van de vrouw hierover zijn zeer bedreigend en beschadigend voor inwoners en medewerkers van de gemeente en daarmee onrechtmatig. Dit geldt ook voor zover haar uitlatingen die gericht zijn tegen de advocaat van de gemeente. De vrouw werd 3 oktober opnieuw gearresteerd op verdenking van opruiing en bedreiging. De oud-agent uit Doetinchem deelde op sociale media opnieuw berichten waarin ze uitlatingen van anderen over onder meer kindermoorden door een satanisch-pedofiel netwerk in de gemeente Bodegraven-Reeuwijk herhaalt. Haar complottheorie leidde tot doodsbedreigingen aan het adres van Mark Rutte, RIVM-topman Jaap van Dissel en een huisarts. Ook complotdenker Micha Kat ging met het verhaal aan de haal. Hij is hier vorig jaar voor veroordeeld. De valse uitlatingen leidden er toe dat in 2020 graven van kinderen op een begraafplaats in Bodegraven werden overspoeld door bloemen, tot verdriet van nabestaanden, bewoners en de gemeente Bodegraven-Reeuwijk. De begraafplaats moest als gevolg van overlast worden beveiligd. De opgepakte vrouw moet waarschijnlijk morgen of overmorgen voor de rechtbank verschijnen. Dan wordt bepaald of ze langer moet vastzitten.

HIV door medische experimenten